Op naar Lake Malawi

24 juni 2016 - Cape Maclear, Malawi

Lieve vrienden en familie,

Bedankt voor de leuke reacties op onze vorige blog! Ondertussen zijn we een week verder en is er weer een hoop gebeurd. Zoals we al vermeldden in onze vorige blog, hebben we op vrijdag een bezoekje gebracht aan de tabaccofarm van de ouders van Malcolm. Nadat we door Malcolm zijn opgepikt bij de minibus'halte', arriveren we op de grote boerderij waar we worden ontvangen door Liam. Liam is de jongere broer van Malcolm, die komende week zijn examens afrondt en die dan na een tussenjaar waarschijnlijk in Utrecht Biotechnologie gaat studeren. Na een korte rondleiding door het mooie huis staat er een lekkere lunch op ons te wachten. Hierna stappen we in de rode 4x4 en rijden het gigantische grote land van de boerderij rond: velden vol macadamianotenbomen, die helaas voor ons net geoogst zijn, hetzelfde geldt voor de nu lege tabakplantvelden. We nemen nog een kijkje in de grote ovens waarin de tabak gedroogd wordt, bij de koeien, schapen en paarden en rijden langs het magische stukje bos, waarin de lokale bevolking geen boom durft te kappen, omdat je anders zult overlijden. Terug bij het huis spelen we een aantal potjes Shithead en een potje Bao, die wij glorieus verliezen. Malcolm brengt ons terug naar de Mango lodge, waar we vervolgens 3 uur hongerig wachten op onze halfrauwe/halflauwe avondmaaltijd. Diverse powercuts bespoedigen de boel ook niet echt...

De wekker staat vroeg, want we gaan naar Lake Malawi! Na 1 week Malawi hebben we de minibus aardig onder de knie en volgen de gouden regel: Het past ALTIJD! Dus proppen we ons met backpacks, grote kilo zakken rijst, diverse houten planken, grote rieten manden en 15 andere locals op de achterbank van het kleine busje. Even een duwtje om de motor op te starten.. en we zijn klaar om te vertrekken! We rijden door echte Afrikaanse dorpjes met rieten hutjes, kinderen die achter een fietsband aanrennen en vrouwen die water aan het pompen zijn in grote bakken en emmers, die later op het hoofd richting huis vervoerd worden. In Mangochi maken we een korte stop, waar we om de beurt in een smerig guesthouse (wat er uitziet als een bordeel en waar de condooms in de wc liggen) een plaspauze doen. Na 6 uur reizen bereiken we Cape Maclear en kijken we voor het eerst uit over het uitgestrekte meer met langs de kant wassende vrouwen en spelende kindjes. We genieten van de meest prachtige sunset die we ooit hebben gezien en eindigen de dag met een feestje met locals en backpackers in de bar van The Funky Cichlid.

Het toeval wil dat we gisteren op het feest de Utrechtste Leandra en Rozan (die ook een coschap in Malawi hebben gelopen) tegen zijn gekomen, waarmee we vandaag een boottripje doen naar Otters point, een mooie snorkellokatie in het Lake Malawi National Park waar we kleurrijke Malawiaanse Cichlids spotten. We verblijven in een rieten hutje van 6m2 op steenworp afstand van het strand. Helaas moet Nan 's nachts diverse keren de hut verlaten om de rijst van de vorige avond er uit te gooien. Mirt zet Nan, als dokter in spe, nog midden in de nacht op een verplicht kuurtje water met ORS.

's Ochtends doen we rustig aan. 's Middags vertrekken we met een aantal vrienden met een boot naar Thumbwe eiland in het midden van het meer, waar we opnieuw de middag doorbrengen met snorkelen en vanaf het water genieten van wederom een prachtige zonsondergang.

Dinsdagochtend worden we opgehaald door David en George, twee locals, die we een aantal dagen geleden hebben ontmoet. Zij hebben samen een schilderschool opgericht, de Beach Art Gallery School genaamd (zie ook hun facebook), waar de kinderen uit het dorp na schooltijd gratis naar toe kunnen. We krijgen een rondleiding in het 'schooltje': een grote, verwaaide rieten hut op het strand en we spreken af 's middags een les bij te wonen en worden uitgenodigd om vervolgens een boottocht te maken met de kinderen op het meer. In de tussentijd bezoeken we het lokale ziekenhuis dat wordt gerund door de Nederlandse Jeanette en krijgen een rondleiding door de diverse gebouwtjes. Nanda voelt zich nog steeds niet fit en besluit de wiebelige boottocht van die middag over te slaan, maar slaat aan de kant gade hoe Mirte met 40 zingende en drummende Afrikaanse kindjes het meer oversteekt voor een rondje om het eiland. Bij terugkomst sluit Nan weer aan voor de volgende uitdaging van de dag: het klaarmaken van onze vers gevangen Chambo (vis). Stap voor stap krijgen we door David uitgelegd hoe we de schubben, vinnen én darmen moeten verwijderen: we voelen ons echte Robinsons! Na het eten spelen we met de twee -nu nog naamloze- puppies van George en David, die vanaf het einde van de avond met onze Malawiaanse namen door het leven gaan: Meet Mika en Nora! :)

De volgende ochtend hebben we een berichtje in de inbox of we het leuk vinden om mee te gaan op de jetski van Peter (de eigenaar van Annie's Lodge, die we op het feest hebben ontmoet) ..uhm.. vooruit dan maar. :p De rest van de ochtend lachen we de longen uit ons lijf en krijgen we heel veel Bilharzia water binnen, terwijl we op een soort 'air sofa' achter de jetski aanrazen. De Robinson komt weer in ons naar boven, wanneer het touw van de sofa in de propellor van de jetski verstrikt raakt. Terwijl Nanda met haar, net iets te kleine, knal oranje, kinder life jacket SOS staat te signalen naar de vissersboten in de verte, proberen Mirte en Peter met scherpe stenen het touw door te snijden. Een kleine verbandschaar uit de EHBO doos redt uiteindelijk 'ons leven', waarna we weer verder kunnen stuiteren achter een flink ingekort touw. We pikken Anke op voor een extra rondje. Zij is de Nederlandse vriendin van Peter en heeft een jaar lang vrijwilligerswerk gedaan in het dorp. Na een lunch mountainbiken we met haar naar de lokale naschoolse kinderopvang, opgericht door Nederlander Gerrit, waar we een middagje mee volunteeren. We helpen de kinderen bij het maken van kettingen van in stukjes geknipte, gekleurde rietjes. De groep kids groeit snel wanneer de eerste kinderen trots met hun ketting door de straatjes van het dorp rennen. Na het terugbrengen van de mountainbikes pakken we onze spullen in, want na vijf dagen gaan we het schitterende Cape Maclear verlaten voor Dedza.

Vanochtend zijn we opgehaald door David, die ons op weg naar Lilongwe in Dedza wil afzetten. Dedza is bekend vanwege de pottenbakkerij, maar verder stelt het dorpje niet veel voor. We verblijven low budget in de 'gezellige' Rainbow Lodge, sfeervol verlicht met behulp van een tl-lamp, een mierenplaag op de betonnen vloer, schimmel op het plafond, gore bedjes en een ijskoude bucketshower. We lopen door een heuvelachtige omgeving naar de pottenbakkerij, waar we een rondleiding/uitleg krijgen over de verschillende fases die nodig zijn om uiteindelijk een handgemaakte, beschilderde mok/bord/eierdop (jaja moeders) in handen te hebben. We ontmoeten twee Zwitsers, die met een jeep al 20 maanden door verschillende continenten aan het reizen zijn. 's Avonds worden we afgezet door de jongens bij onze lodge. Morgen mogen we achterin de jeep meerijden naar Lilongwe, vanuit waar we aan het einde van het weekend naar Nkhoma zullen gaan. Daar zal maandag ons coschap Tropengeneeskunde gaan starten. We kijken er naar uit!

Liefs, Mirte en Nanda
Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

8 Reacties

  1. Mariet en Wil:
    24 juni 2016
    Ha meiden. Wat een boel mooie ervaringen weer. Leuk om met de foto's ook een beeld erbij te krijgen. Ben heel benieuwd hoe t ziekenhuis jullie gaat bevallen. Heel veel succes daarmee. Xx Mariet
  2. Marielle en thijs:
    24 juni 2016
    Wat heerlijk om jullie verhalen te lezen en ons in gedachten terug brengen naar het mooie Afrika. Prachtige foto's! Heel veel succes met het co-schap maar dat komt vast goed X
  3. Margriet Vloet:
    25 juni 2016
    Wat een mooie verhalen. het ziet er daar helemaal niet droog uit. Veel succes met het coschappen. groetjes margriet
  4. Robin Otten:
    25 juni 2016
    Leuke verhalen! Geniet ervan. Afrika is toch wel een erg gaaf continent!
  5. Eline van Bergen:
    26 juni 2016
    Hee Mirt en Nan,
    Wat een prachtige foto's wederom! Mooi om te lezen wat jullie allemaal meemaken, en hoeveel leuke nieuwe mensen jullie tegenkomen. Dat busje.. Het past altijd, goed motto! Denk dat Mirt zich nog wel wat tochtjes kan herinneren met een zekere kip die ik bijna vertrapt heb ;)
    Shit Nan, de eerste ziekte episode heeft je te pakken gehad. Ik denk dat Mirts darmen net wat meer gewend zijn intussen.. Dus over een maandje zit jij ook goed ;)
    Ik ben echt super benieuwd hoe het afwisselende coschap gaat bevallen, veel foto's maken :)
    Geniet van jullie laatste vrije dagen, voordat het 'werkende leven' aanstaande maandag weer begint ;)
    Liefss x
  6. Oma door:
    26 juni 2016
    Hoi mirte, wat een leuk verhaal, prachtige fotos en lieve kindjes, ik heb weer genoten. Pas goed op jezelf en geniet! Ik wacht op je nieuwe verhaal. Groetjes oma
  7. Riet Uijting:
    26 juni 2016
    Dag Mirte en Nanda
    Wat een goede keuze als voorbereiding op het coschaps werk een vacantie tocht maken met vele leuke kinderen en avontuurtjes. Een geweldig verslag alsof ik het mee beleef ik geniet er van. Succes in het ziekenhuis met een Geijsterse groet, Riet
  8. Jeanne Nijsen:
    6 juli 2016
    Hallo Mirte en Nanda Wat leuk wat jullie allemaal mee maken. Leuk met die kindjes daar.....Een hele ervaring. Geniet er lekker van. Groetjes Jeanne