Een afscheid met een lach en een traan
25 augustus 2016 - Dar es Salaam, Tanzania
Lieve vrienden en familie,
Hier zitten we dan, op het vliegveld van Dar es Salaam. Onze terugreis is nu echt begonnen... We hebben drie fantastische weken achter de rug en laten Afrika met pijn in ons hart achter.
We begonnen drie weken geleden met een paar dagen Nkhata Bay, een strandplaats aan het meer in het noorden van Malawi. Hier hebben we spelletjes Bao gespeeld, aan het strand gelegen, gezwommen in het meer en cocktails gedronken met Pete uit Cape Maclear. Hierna gaan we op weg naar Livingstonia en treffen helaas de aller-aller-állertraagste minibus chauffeur die er bestaat. De minibus heeft nog nooit zó vol gezeten en toch blijft hij telkens stoppen om er weer iemand bij te proppen. Normaal gesproken is dit niet zo'n probleem, maar nu hebben we wel een beetje haast, want of het verstandig is om de '21-bends' (de gevaarlijkste weg van Malawi!) achterop een pick-up in het donker te doen, weten we niet.. Maar het geluk is aan onze hand, want de eigenaar van Lukwe moet zelf ook nog omhoog rond de tijd dat wij arriveren! We spreken af in Chitimba, het dorpje onderaan de berg en vertrekken vanaf daar in het donker (oh oh) voor de ruim een uur durende, intense, hobbelige, stijgende, bochtige en uiteindelijk gelukkig toch niet zo heel erg gevaarlijke weg naar boven in de jeep van Jesse.
's Ochtends in het licht zien we Lukwe pas echt goed en wát is het prachtig! De hutjes staan op de rand van een klif, volledig omgeven door bomen en ander groen en hebben een uitzicht om van te dromen. Wij hebben huisje nummer twee: een tent met een glazen wand die grenst aan een grote veranda, zodat je ook vanuit bed kan genieten van het uitzicht én de zonsopkomst. Hier gaan we in de chill-mode, we lezen een boekje in de schommelstoel, terwijl onze voetjes over de rand bungelen, eten uit de self-sustainable-permaculture-garden en bezoeken de hoogste waterval van Malawi, waarbij het landschap doet denken aan een scène uit de film Avatar.
Dan is onze laatste dag in Malawi aangebroken en moeten we de '21-bends' weer naar beneden. Dit keer in de laadbak van een volbeladen pick-up, waarbij we ons bij nog zes andere Malawianen op de zakken rijst en andere bagage wurmen. Hierna begint de steile, bumpy tocht naar beneden, goed vasthouden! Toch iets minder comfy dan de heenreis, maar zeker een ervaring rijker.
Na de meest eenvoudige bordercross ooit vervolgen we onze weg eerst achterop de motor en vervolgens in een grote 'luxueuze' bus naar Mbeya, Tanzania. Bij onze eerste kennismaking met Tanzania worden we meteen op scherp gezet, wanneer we voor de bustickets voor het dubbele bedrag ontzettend worden afgezet. We houden er wel een vriend aan over, de 22-jarige Solomon is een ware engel. Hij kan niet tegen onrecht en helpt ons bij het regelen van de juiste dalla-dalla (minibus) en het busticket naar Arusha voor een goede prijs en ook nog een slaapplekje voor vannacht, ongelofelijk!
De volgende dag lopen we om 05.00u onder begeleiding van Solomon naar het busstation vijf minuten verderop. Wat hebben we een ontzettende mazzel met hem, want Engels spreken ze hier nauwelijks en de juiste bus vinden in de toeterende chaos van grote Express bussen is een bijna onmogelijke opgave wanneer je geen Swahili spreekt. Nu worden we echter in no time naar de juiste bus gebracht, waar we afscheid nemen van Solomon en dan kan de HELSE reis (lees 'race') van 18 uur naar Arusha beginnen. De weg is belachelijk slecht en hobbelig en regelmatig worden we minimaal 15cm de lucht in geslingerd. Na drie uur volgt de eerste plaspauze die welgeteld 3 minuten duurt: met de hele bus sprinten we naar de wc, binnen 10 seconden plassen, dan weer terugsprinten, terwijl de buschauffeur al ongeduldig loopt te toeteren. Niet te doen! De volgende plaspauze volgt pas na 9 uur (!!!!!) en blijkt tevens de enige andere stop deze hele reis te zijn. We zijn gesloopt als we 's nachts om 00.00u aankomen, maar gelukkig staat Ais, de eigenaar van ons hotel, ons op te wachten om ons te beschermen tegen de opdringerige taxichauffeurs.
De komende twee dagen brengen we door in Arusha en regelen onder toeziend oog van onze beschermengel nummer 2 Ais een vierdaagse safari naar Tarangire, Serengeti en de Ngorongoro Crater national park voor een zeer goede prijs. Zaterdag is het zover en ontmoeten we onze 'crew' voor de komende dagen. De naam van onze guide is Anwar en wekt meteen vertrouwen, wat een vriendelijke en lieve man! Dan zijn er Daniël (30) en Kenya (25), beiden uit Amerika en de Egyptenaar Muhammed (32) & Kristina (35) uit Litouwen, een koppel met een lat-relatie. De sfeer zit er meteen goed in en al kletsend en zingend bereiken we het eerste national park: Tarangire. Hier hebben we een fantastische eerste safaridag: er gaat geen moment voorbij dat we geen enkel dier zien! We spotten al snel een zevental leeuwen die met bebloede snuiten genieten van een versgevangen feestmaal, gevolgd door impala's, giraffen die van een struik eten, terwijl zebra's om hun heen scharrelen, apen, waterbokken, gnoes, olifanten en worden nog getrakteerd op twee vechtende Grant's gazelles. Op weg naar de campsite passeren we veel Maasai dorpjes en brengen aan een van deze een bezoek. De Maasai zijn de traditionele bevolking uit het noorden van Tanzania en hun levenswijze is nog steeds hetzelfde als eeuwen geleden: ze wonen in lemen hutjes en trekken rond met hun kuddes vee die zorgen voor melk, bloed en vlees voor hun eten, huiden voor kleren en als bruidsschat voor een toekomstige vrouw. De zon is hierna al achter de horizon gezakt en in het donker bereiken we de camping, waar we ons na het eten van kok Freddie scharen op de ligbedjes langs het zwembad en kijken (lees: meezingen) met de 'Lion King'. Fijne avond!
De volgende dag trekken we door naar de Serengeti, waar we op weg naar onze camping in het midden (!) van het park vanuit de jeep al snel twee leeuwen in het gras zien liggen en vullen de rest van de dag met langslopende olifanten, giraffen, grazende zebra's, struisvogels, impala's en zo af en toe een pumba, die meestal licht verdwaasd de jeep aanstaart. We sluiten de safaridag af met een mooie zonsondergang, een klimmende olifant (die besloten heeft dat de blaadjes aan de boom toch écht lekkerder zijn op een rotspartij) en een groepje buffalo's die ons met een wat dommige en chagerijnige blik toewerpen. 's Avonds spelen we kaartspelletjes bij kaarslicht en duiken vervolgens onze tent in met het gelach van de hyena's in de verte.
Maandag staan we vroeg op vanwege een sunrise game drive door de Serengeti. Het is nog fris en we hebben onze fleecevesten écht nodig. We zien hoe een Tony Eagle een groep guinea phawls probeert te vangen (geen succes) en krijgen hierna al snel twee leeuwen op honeymoon in beeld: in deze periode van zeven dagen vrijen de leeuwen iedere 20 minuten, waar we ook getuige van zijn. Spectaculair kort maar krachtig! Na een korte stop om een band te verwisselen, spotten we een luipaard in een boom! Mochten we de neushoorn morgen nog te zien krijgen, dan is de big 5 compleet! De uitgebreide brunch is dan zeer welkom en 's middags vervolgen we onze weg naar de Ngorongoro krater. Onderweg zien we vlak langs het pad een oude leeuw met nog maar één tand en even later wat olifanten, struisvogels, giraffen, een jakhals, een kleine krokodil langs de oever van een watertje met daarin ook een grote groep nijlpaarden en een pakapuri (wild cat). De camping is bovenaan de rand van de krater en het is koud!! Dus dansen we ons 's avonds tussen de tafels in de eetruimte warm op Billie Jean met een zelf gemaakte choreo, doen Kenya en de mannen een push-up wedstrijdje (aan ons niet besteed) en leren we van Muhammed en Kristina de bachata. Veel te laat, maar wél warm, kruipen we als allerlaatsten onze tenten in, terwijl we de apen om ons heen horen krijsen.
De laatste dag van de safari rijden we de gigantische krater met een oppervlakte van 310 km2 in via een steil weggetje en wat is het prachtig! Met de kraterwand op de achtergrond is elk beeld een plaatje. We zien een reiger en een ibis samen scharrelen in een slootje, die dan vergezeld worden door een buffalo. Deze sjokt al snel richting een 'mini'-migratie van gnoes in de verte, die in gigantische getale naar het water trekken. We zien grote groepen nijlpaarden met ooievaars op hun rug, een moeder zwijn die met drie kleintjes het pad oversteekt en leeuwen die zich verschuilen achter de rand van een oever, terwijl ze azen op de groep impala's in de verte. Op een plek achter een heuvel, waar de rangers ons niet kunnen zien, verlaten we de jeep om gezamenlijk een plasje te doen aan de achterzijde van de auto. Hilariteit alom! We spotten flamingo's in het water en hyena's die het gemunt hebben op de prooi van een leeuw. We lunchen in de jeep met onze lunchpakketjes als bescherming tegen de roofvogels en apen en aanschouwen daarna nog een leeuwenstel met welpjes naast een pasgevangen gnoe. Voor we weer de kraterrand omhoog rijden, zijn we nog getuige van twee mannetjes zebra's die vechten om een vrouwtje, vlak voor onze neus, terwijl de overige honderden zebra's eromheen rustig doorgaan met grazen. Bijzonder! Het waren vier fantastische dagen safari, met bijzonder leuke mensen en beloven elkaar te treffen op Zanzibar, want dat wordt onze volgende bestemming.
Na wederom een heftige busreis van 12 uur en korte plasstops, bereiken we in een grote, toeterende verkeerschaos het centrum van de hoofdstad Dar es Salaam, waarna we met een stadsbus met 'Sorry, geen dienst' (we voelen ons meteen thuis ;) ) voor de deur van ons hostel worden afgezet. Hier zullen we een nacht overnachten, om morgen door te gaan naar Zanzibar.
We nemen om 12.30u de ferry en slaan opnieuw alle porters en onbetrouwbare mannetjes van ons af (we hebben er een dagtaak aan) en veilig en mét onze bagage bereiken we onze plek in de business class (we zijn geüpgraded?) en kan de tocht beginnen. Mirte wordt helaas een beetje zeeziek door al het gewiebel van de boot en Nanda maakt ondertussen vrienden met haar buurman Tahir, een vriendelijke jongeman uit Soedan. Er volgt bij aankomst in Stone Town een pittige onderhandeling met een van de dalla-dalla chauffeurs, waarna we met een record aantal passagiers (28!) na 1,5 uur opgelucht onze benen kunnen strekken in Nungwi, in het noorden van Zanzibar. Na een mooie sunset confisceren we een van de mooiste tafeltjes midden op het strand, terwijl de golven een paar meter van ons vandaan het strand oprollen. Hier proosten we met een cocktail alvast op Nanda's laatste 22-jarige momentjes, onder de bíjna volle maan. We worden later op de avond vergezeld door Kenya (van de safari), Malik (een Zanzibarese vriend van Kenya) en Tahir naar een feestje op het strand en met een 'Lang zal ze leven' in diverse accenten, luiden we om 0.00u zo op Hollandse wijze Nanda's verjaardag in. We kletsen, dansen, drinken shotjes Konyagi en gratis verjaardagscocktails en maken er een memorabel verjaardagsfeestje van!
We worden nog verbazend fris wakker en vieren een klein feestje op de slaapkamer met ballonnen, slingers en cadeautjes. Op nogmaals Hollandse wijze eten we ontbijt met pannenkoeken, terwijl het giet van de regen. We doen lekker rustig aan, pikken nog wat hoogtepunten van de Olympische Spelen mee en verhuizen 's middags naar een guesthouse waar we Kristina en Muhammed zullen meeten. Als het droog is, verplaatsen we ons naar het strand. We zwemmen voor het eerst in de prachtige kraak-kraak-helderblauwe Indische Oceaan en drogen daarna in de zon liggend op het parelwitte strand. Het is hier een waar paradijsje! 's Avonds bemachtigen we weer een eersterangs tafeltje aan de zee en met verse vis en goed gezelschap van Kenya, Malik, Kristina en Muhammed wordt het een gezellig verjaardagsetentje.
Om 9 uur stappen we de volgende dag op een bootje, om op het dak van de kajuit heerlijk te zonnen en de dag door te brengen met het spotten van wilde dolfijnen die met de boot mee zwemmen, snorkelen tussen de vele gekleurde vissen en lunchen op het meest witte strand wat je je kan voorstellen. Enige twee minpuntjes: Nan vermoordt een zee-egel en komt er zelf ook niet geheel ongeschonden vanaf en Mirt stort vanaf boven haar wiebelende maaginhoud in de schoot van de kapitein. Tja...
Als een belated birthdayparty rijden we 's avonds met z'n allen bij Malik in de auto naar Kendwa waar de alombekende, maandelijkse Full Moon Party plaatsvindt. De avond wordt ingeluid met een goede imitatie van Michael Jackson, gewaagde stunts van een groep acrobaten en een vuurvreter. Wanneer de dj de volumeknop opendraait, wordt er volop gedanst. We staan geen moment stil en worden maar al te graag geleid door de uitbundige, dansende mannen (daar kunnen de Nederlandse mannen nog wat van leren!). Genieten, genieten, genieten, we dansen door tot de zon op komt! Beste feest in tijden!
De dag erna hebben we nodig om bij te komen en chillen we op het strand, waarna we 's avonds met een etentje alvast afscheid nemen van Muhammed, Kristina en Kenya, die morgen naar Uganda respectievelijk Kenia (haha) vertrekken. Wij wandelen die dag met Tahir naar de vuurtoren van Nungwi, zoeken in de terugtrekkende zee naar zeesterren, bekijken de zoveelste mooie zakkende zon in de zee en wachten hierna op het strand totdat de eerste sterren aan de hemel verschijnen. Tahir vertelt over Soedan, we drinken biertjes en mogen meerdere keren een wens doen na het zien van een vallende ster. Pas als onze magen te hard rommelen, gaan we om 23.00u op zoek naar een open restaurantje, die na flink wat zoeken gelukkig toch nog gevonden wordt.
De afgelopen twee dagen hebben we Stone Town (de hoofdstad van Zanzibar) verkent, door rond te lopen in de wirwar van kleine, sfeervolle, smalle straatjes met hoge huizen, prachtig versierde houten deuren, veel Arabische invloeden en verschillende nachtmarktjes. Voor een prikkie hebben we een groot appartement op de kop getikt, waar we vanochtend ons laatste eigen gebakken eitje hebben gegeten. Over 10 minuten zullen we gaan boarden en vertrekken we naar Dubai, om na een 'overnachting' op het vliegveld morgenochtend door te vliegen naar Dusseldorf.
Het zit er op. We hebben beiden met volle teugen genoten en kunnen met waardevolle herinneringen terugkijken op 80 mooie dagen in Malawi, Tanzania en Zanzibar. Een afscheid met een lach en een traan, het was een fantastisch avontuur!
Liefs, Nanda en Mirte
Hier zitten we dan, op het vliegveld van Dar es Salaam. Onze terugreis is nu echt begonnen... We hebben drie fantastische weken achter de rug en laten Afrika met pijn in ons hart achter.
We begonnen drie weken geleden met een paar dagen Nkhata Bay, een strandplaats aan het meer in het noorden van Malawi. Hier hebben we spelletjes Bao gespeeld, aan het strand gelegen, gezwommen in het meer en cocktails gedronken met Pete uit Cape Maclear. Hierna gaan we op weg naar Livingstonia en treffen helaas de aller-aller-állertraagste minibus chauffeur die er bestaat. De minibus heeft nog nooit zó vol gezeten en toch blijft hij telkens stoppen om er weer iemand bij te proppen. Normaal gesproken is dit niet zo'n probleem, maar nu hebben we wel een beetje haast, want of het verstandig is om de '21-bends' (de gevaarlijkste weg van Malawi!) achterop een pick-up in het donker te doen, weten we niet.. Maar het geluk is aan onze hand, want de eigenaar van Lukwe moet zelf ook nog omhoog rond de tijd dat wij arriveren! We spreken af in Chitimba, het dorpje onderaan de berg en vertrekken vanaf daar in het donker (oh oh) voor de ruim een uur durende, intense, hobbelige, stijgende, bochtige en uiteindelijk gelukkig toch niet zo heel erg gevaarlijke weg naar boven in de jeep van Jesse.
's Ochtends in het licht zien we Lukwe pas echt goed en wát is het prachtig! De hutjes staan op de rand van een klif, volledig omgeven door bomen en ander groen en hebben een uitzicht om van te dromen. Wij hebben huisje nummer twee: een tent met een glazen wand die grenst aan een grote veranda, zodat je ook vanuit bed kan genieten van het uitzicht én de zonsopkomst. Hier gaan we in de chill-mode, we lezen een boekje in de schommelstoel, terwijl onze voetjes over de rand bungelen, eten uit de self-sustainable-permaculture-garden en bezoeken de hoogste waterval van Malawi, waarbij het landschap doet denken aan een scène uit de film Avatar.
Dan is onze laatste dag in Malawi aangebroken en moeten we de '21-bends' weer naar beneden. Dit keer in de laadbak van een volbeladen pick-up, waarbij we ons bij nog zes andere Malawianen op de zakken rijst en andere bagage wurmen. Hierna begint de steile, bumpy tocht naar beneden, goed vasthouden! Toch iets minder comfy dan de heenreis, maar zeker een ervaring rijker.
Na de meest eenvoudige bordercross ooit vervolgen we onze weg eerst achterop de motor en vervolgens in een grote 'luxueuze' bus naar Mbeya, Tanzania. Bij onze eerste kennismaking met Tanzania worden we meteen op scherp gezet, wanneer we voor de bustickets voor het dubbele bedrag ontzettend worden afgezet. We houden er wel een vriend aan over, de 22-jarige Solomon is een ware engel. Hij kan niet tegen onrecht en helpt ons bij het regelen van de juiste dalla-dalla (minibus) en het busticket naar Arusha voor een goede prijs en ook nog een slaapplekje voor vannacht, ongelofelijk!
De volgende dag lopen we om 05.00u onder begeleiding van Solomon naar het busstation vijf minuten verderop. Wat hebben we een ontzettende mazzel met hem, want Engels spreken ze hier nauwelijks en de juiste bus vinden in de toeterende chaos van grote Express bussen is een bijna onmogelijke opgave wanneer je geen Swahili spreekt. Nu worden we echter in no time naar de juiste bus gebracht, waar we afscheid nemen van Solomon en dan kan de HELSE reis (lees 'race') van 18 uur naar Arusha beginnen. De weg is belachelijk slecht en hobbelig en regelmatig worden we minimaal 15cm de lucht in geslingerd. Na drie uur volgt de eerste plaspauze die welgeteld 3 minuten duurt: met de hele bus sprinten we naar de wc, binnen 10 seconden plassen, dan weer terugsprinten, terwijl de buschauffeur al ongeduldig loopt te toeteren. Niet te doen! De volgende plaspauze volgt pas na 9 uur (!!!!!) en blijkt tevens de enige andere stop deze hele reis te zijn. We zijn gesloopt als we 's nachts om 00.00u aankomen, maar gelukkig staat Ais, de eigenaar van ons hotel, ons op te wachten om ons te beschermen tegen de opdringerige taxichauffeurs.
De komende twee dagen brengen we door in Arusha en regelen onder toeziend oog van onze beschermengel nummer 2 Ais een vierdaagse safari naar Tarangire, Serengeti en de Ngorongoro Crater national park voor een zeer goede prijs. Zaterdag is het zover en ontmoeten we onze 'crew' voor de komende dagen. De naam van onze guide is Anwar en wekt meteen vertrouwen, wat een vriendelijke en lieve man! Dan zijn er Daniël (30) en Kenya (25), beiden uit Amerika en de Egyptenaar Muhammed (32) & Kristina (35) uit Litouwen, een koppel met een lat-relatie. De sfeer zit er meteen goed in en al kletsend en zingend bereiken we het eerste national park: Tarangire. Hier hebben we een fantastische eerste safaridag: er gaat geen moment voorbij dat we geen enkel dier zien! We spotten al snel een zevental leeuwen die met bebloede snuiten genieten van een versgevangen feestmaal, gevolgd door impala's, giraffen die van een struik eten, terwijl zebra's om hun heen scharrelen, apen, waterbokken, gnoes, olifanten en worden nog getrakteerd op twee vechtende Grant's gazelles. Op weg naar de campsite passeren we veel Maasai dorpjes en brengen aan een van deze een bezoek. De Maasai zijn de traditionele bevolking uit het noorden van Tanzania en hun levenswijze is nog steeds hetzelfde als eeuwen geleden: ze wonen in lemen hutjes en trekken rond met hun kuddes vee die zorgen voor melk, bloed en vlees voor hun eten, huiden voor kleren en als bruidsschat voor een toekomstige vrouw. De zon is hierna al achter de horizon gezakt en in het donker bereiken we de camping, waar we ons na het eten van kok Freddie scharen op de ligbedjes langs het zwembad en kijken (lees: meezingen) met de 'Lion King'. Fijne avond!
De volgende dag trekken we door naar de Serengeti, waar we op weg naar onze camping in het midden (!) van het park vanuit de jeep al snel twee leeuwen in het gras zien liggen en vullen de rest van de dag met langslopende olifanten, giraffen, grazende zebra's, struisvogels, impala's en zo af en toe een pumba, die meestal licht verdwaasd de jeep aanstaart. We sluiten de safaridag af met een mooie zonsondergang, een klimmende olifant (die besloten heeft dat de blaadjes aan de boom toch écht lekkerder zijn op een rotspartij) en een groepje buffalo's die ons met een wat dommige en chagerijnige blik toewerpen. 's Avonds spelen we kaartspelletjes bij kaarslicht en duiken vervolgens onze tent in met het gelach van de hyena's in de verte.
Maandag staan we vroeg op vanwege een sunrise game drive door de Serengeti. Het is nog fris en we hebben onze fleecevesten écht nodig. We zien hoe een Tony Eagle een groep guinea phawls probeert te vangen (geen succes) en krijgen hierna al snel twee leeuwen op honeymoon in beeld: in deze periode van zeven dagen vrijen de leeuwen iedere 20 minuten, waar we ook getuige van zijn. Spectaculair kort maar krachtig! Na een korte stop om een band te verwisselen, spotten we een luipaard in een boom! Mochten we de neushoorn morgen nog te zien krijgen, dan is de big 5 compleet! De uitgebreide brunch is dan zeer welkom en 's middags vervolgen we onze weg naar de Ngorongoro krater. Onderweg zien we vlak langs het pad een oude leeuw met nog maar één tand en even later wat olifanten, struisvogels, giraffen, een jakhals, een kleine krokodil langs de oever van een watertje met daarin ook een grote groep nijlpaarden en een pakapuri (wild cat). De camping is bovenaan de rand van de krater en het is koud!! Dus dansen we ons 's avonds tussen de tafels in de eetruimte warm op Billie Jean met een zelf gemaakte choreo, doen Kenya en de mannen een push-up wedstrijdje (aan ons niet besteed) en leren we van Muhammed en Kristina de bachata. Veel te laat, maar wél warm, kruipen we als allerlaatsten onze tenten in, terwijl we de apen om ons heen horen krijsen.
De laatste dag van de safari rijden we de gigantische krater met een oppervlakte van 310 km2 in via een steil weggetje en wat is het prachtig! Met de kraterwand op de achtergrond is elk beeld een plaatje. We zien een reiger en een ibis samen scharrelen in een slootje, die dan vergezeld worden door een buffalo. Deze sjokt al snel richting een 'mini'-migratie van gnoes in de verte, die in gigantische getale naar het water trekken. We zien grote groepen nijlpaarden met ooievaars op hun rug, een moeder zwijn die met drie kleintjes het pad oversteekt en leeuwen die zich verschuilen achter de rand van een oever, terwijl ze azen op de groep impala's in de verte. Op een plek achter een heuvel, waar de rangers ons niet kunnen zien, verlaten we de jeep om gezamenlijk een plasje te doen aan de achterzijde van de auto. Hilariteit alom! We spotten flamingo's in het water en hyena's die het gemunt hebben op de prooi van een leeuw. We lunchen in de jeep met onze lunchpakketjes als bescherming tegen de roofvogels en apen en aanschouwen daarna nog een leeuwenstel met welpjes naast een pasgevangen gnoe. Voor we weer de kraterrand omhoog rijden, zijn we nog getuige van twee mannetjes zebra's die vechten om een vrouwtje, vlak voor onze neus, terwijl de overige honderden zebra's eromheen rustig doorgaan met grazen. Bijzonder! Het waren vier fantastische dagen safari, met bijzonder leuke mensen en beloven elkaar te treffen op Zanzibar, want dat wordt onze volgende bestemming.
Na wederom een heftige busreis van 12 uur en korte plasstops, bereiken we in een grote, toeterende verkeerschaos het centrum van de hoofdstad Dar es Salaam, waarna we met een stadsbus met 'Sorry, geen dienst' (we voelen ons meteen thuis ;) ) voor de deur van ons hostel worden afgezet. Hier zullen we een nacht overnachten, om morgen door te gaan naar Zanzibar.
We nemen om 12.30u de ferry en slaan opnieuw alle porters en onbetrouwbare mannetjes van ons af (we hebben er een dagtaak aan) en veilig en mét onze bagage bereiken we onze plek in de business class (we zijn geüpgraded?) en kan de tocht beginnen. Mirte wordt helaas een beetje zeeziek door al het gewiebel van de boot en Nanda maakt ondertussen vrienden met haar buurman Tahir, een vriendelijke jongeman uit Soedan. Er volgt bij aankomst in Stone Town een pittige onderhandeling met een van de dalla-dalla chauffeurs, waarna we met een record aantal passagiers (28!) na 1,5 uur opgelucht onze benen kunnen strekken in Nungwi, in het noorden van Zanzibar. Na een mooie sunset confisceren we een van de mooiste tafeltjes midden op het strand, terwijl de golven een paar meter van ons vandaan het strand oprollen. Hier proosten we met een cocktail alvast op Nanda's laatste 22-jarige momentjes, onder de bíjna volle maan. We worden later op de avond vergezeld door Kenya (van de safari), Malik (een Zanzibarese vriend van Kenya) en Tahir naar een feestje op het strand en met een 'Lang zal ze leven' in diverse accenten, luiden we om 0.00u zo op Hollandse wijze Nanda's verjaardag in. We kletsen, dansen, drinken shotjes Konyagi en gratis verjaardagscocktails en maken er een memorabel verjaardagsfeestje van!
We worden nog verbazend fris wakker en vieren een klein feestje op de slaapkamer met ballonnen, slingers en cadeautjes. Op nogmaals Hollandse wijze eten we ontbijt met pannenkoeken, terwijl het giet van de regen. We doen lekker rustig aan, pikken nog wat hoogtepunten van de Olympische Spelen mee en verhuizen 's middags naar een guesthouse waar we Kristina en Muhammed zullen meeten. Als het droog is, verplaatsen we ons naar het strand. We zwemmen voor het eerst in de prachtige kraak-kraak-helderblauwe Indische Oceaan en drogen daarna in de zon liggend op het parelwitte strand. Het is hier een waar paradijsje! 's Avonds bemachtigen we weer een eersterangs tafeltje aan de zee en met verse vis en goed gezelschap van Kenya, Malik, Kristina en Muhammed wordt het een gezellig verjaardagsetentje.
Om 9 uur stappen we de volgende dag op een bootje, om op het dak van de kajuit heerlijk te zonnen en de dag door te brengen met het spotten van wilde dolfijnen die met de boot mee zwemmen, snorkelen tussen de vele gekleurde vissen en lunchen op het meest witte strand wat je je kan voorstellen. Enige twee minpuntjes: Nan vermoordt een zee-egel en komt er zelf ook niet geheel ongeschonden vanaf en Mirt stort vanaf boven haar wiebelende maaginhoud in de schoot van de kapitein. Tja...
Als een belated birthdayparty rijden we 's avonds met z'n allen bij Malik in de auto naar Kendwa waar de alombekende, maandelijkse Full Moon Party plaatsvindt. De avond wordt ingeluid met een goede imitatie van Michael Jackson, gewaagde stunts van een groep acrobaten en een vuurvreter. Wanneer de dj de volumeknop opendraait, wordt er volop gedanst. We staan geen moment stil en worden maar al te graag geleid door de uitbundige, dansende mannen (daar kunnen de Nederlandse mannen nog wat van leren!). Genieten, genieten, genieten, we dansen door tot de zon op komt! Beste feest in tijden!
De dag erna hebben we nodig om bij te komen en chillen we op het strand, waarna we 's avonds met een etentje alvast afscheid nemen van Muhammed, Kristina en Kenya, die morgen naar Uganda respectievelijk Kenia (haha) vertrekken. Wij wandelen die dag met Tahir naar de vuurtoren van Nungwi, zoeken in de terugtrekkende zee naar zeesterren, bekijken de zoveelste mooie zakkende zon in de zee en wachten hierna op het strand totdat de eerste sterren aan de hemel verschijnen. Tahir vertelt over Soedan, we drinken biertjes en mogen meerdere keren een wens doen na het zien van een vallende ster. Pas als onze magen te hard rommelen, gaan we om 23.00u op zoek naar een open restaurantje, die na flink wat zoeken gelukkig toch nog gevonden wordt.
De afgelopen twee dagen hebben we Stone Town (de hoofdstad van Zanzibar) verkent, door rond te lopen in de wirwar van kleine, sfeervolle, smalle straatjes met hoge huizen, prachtig versierde houten deuren, veel Arabische invloeden en verschillende nachtmarktjes. Voor een prikkie hebben we een groot appartement op de kop getikt, waar we vanochtend ons laatste eigen gebakken eitje hebben gegeten. Over 10 minuten zullen we gaan boarden en vertrekken we naar Dubai, om na een 'overnachting' op het vliegveld morgenochtend door te vliegen naar Dusseldorf.
Het zit er op. We hebben beiden met volle teugen genoten en kunnen met waardevolle herinneringen terugkijken op 80 mooie dagen in Malawi, Tanzania en Zanzibar. Een afscheid met een lach en een traan, het was een fantastisch avontuur!
Liefs, Nanda en Mirte
Wat heerlijk dat jullie dit samen zo hebben kunnen beleven.
Nog een goede reis verder, want jullie zijn alweer ff onderweg
En eerlijk is eerlijk ik ben toch ook weer heel blij als jullie morgen veilig thuis zijn.
Tot morgen!!!
Groetjes
Mariet
Veel liefs,
Adri&Jet